Օգոստոս, 2010:

Ամսաթիվը դժվարանում եմ հիշել: Մոտավորապես 20-25 ընկած օրերի միջեւ էր: Ես տուն էի վերադարձել աշխատանքից, հոգնած էի. շոգ ամառային օր էր: Մտնելով տուն, շորերով, հենց այդպես` առանց փոխվելու, պառկեցի բազմոցին, մի քիչ հանգստանալու: Դա երեկոյան ժամը 19-ի մոտակայքում էր: Հաստատապես հիշում եմ, որ լրիվ չէի քնել` կես քուն, կես արթմնի վիճակում էի: Ու հանկարծ աչքերիս դեմը պատկերվեց մի մանուկ` տղա երեխա, մոտավորապես 5-6 տարեկան, նստած գետնին, իր դեմը դրված էր բացված գիրք, որը նա թերթելով կարդում էր, լուրջ դեմքով: Այդ ամենը շատ պարզ էի տեսնում: Գիրքը, որ երեխան թերթելով կարդում էր, Աստվածաշունչ մատյանն էր: Ու ձայն լսեցի, միայն ձայն, այլեւս ոչ ոքի չեմ տեսել: Ձայնը հստակ հայերեն լեզվով ասում էր.